Blog: “Tall as a Spire”

It may seem like I am always working on one painting at the same time. That I finish that painting and then start a new project. This is not the reality. Especially for you, I tell the stories of the paintings like the process is very neatly and chronologically. I do this to tell a story you can understand. But in reality, I am working on several paintings at the same time. This has several reasons.

1. The paint must always dry thoroughly between each phase of a painting. This is faster with one type of paint than with the other type of paint. Sometimes I let a painting dry for months before applying the sheet metal. This is to prevent the sheet metal from sticking to the painting in the wrong places. Sometimes my hands itch to continue with a painting, but I still have to wait because I know that my technique requires patience.

2. Applying the texts is a very precise and accurate job. An error cannot be corrected as easily as a mistake during painting. This requires a different kind of concentration than during painting. I don’t always have the patience, the time (or the desire) to work on the texts. I first need to have enough peace in my mind and be in the right mood. So, it can happen that I have several paintings in my studio that are waiting for this ‘finishing touch’. However, as soon as I start on the texts and get into ‘the flow’, I spend several days (or even weeks) applying texts to the paintings.

3. Sometimes I have a lot of inspiration for a certain painting and I really have to work on it.

4. Ideas overlap and influence each other, so sometimes I have to work on several paintings at the same time because of that.

5. It sometimes happens that I have started on a painting and do not know how to proceed. I put such a painting aside for a while so that after a few weeks or months I can look at it with a fresh mind.

All of this is part of the creative process: things do not stand alone but are interrelated. Then why don’t I tell the stories, or the voyages of discovery, of my paintings in chronological order? 

TIME FOR AN INTERMEZZO

When the painting was halfway down, I got a studio visit. These people were very fond of some of my paintings.

The visit left my studio with two paintings to try out at home including this painting. It didn’t matter to them that the artwork wasn’t ready yet. After the paintings were hung on location, one painting turned out to be too small and the other painting and the other painting didn’t look as good as it should at the location where it would be hung.

The paintings came back to my studio, but with the question if I could make a new painting. One with the colors of the smaller work, but in the size of this work. In another blog I will tell you about the painting that I have made on commission.

Incidentally, I received another studio visit after this painting had left my studio.

While working on this painting, I was also working on a smaller version of this painting. (I sometimes experiment with certain techniques or effects on a small canvas before applying it to the large canvas.)

Two days after the larger canvas had left my studio for a trial hanging, I had two musicians visit my studio. They immediately fell in love with the small painting. Also this time it didn’t matter that the painting was not finished yet.

I agreed with them to keep the painting separate for them while I would finish it. Their visit and their enthusiasm about a new song they were working on led to new inspiration. As a result, this artwork took on a life of its own and now it no longer resembles the large painting. But I will tell you more about this another time.

WHY DON’T I TELL THE NARRATIONS OF MY PAINTINGS IN CHRONOLOGICAL ORDER?

If I would tell the creating process of my paintings as it is in reality, my posts would be just as chaotic as it is sometimes in my studio and in my head: ideas intertwine, influence each other and create an organized chaos that cannot be understood by an outsider.

But isn’t it really interesting when the chaos of the creative process becomes transparent? Yes certainly! It seems very interesting to me to provide insight into the chaos of the creative process. But I am unable to articulate this process of organized chaos in such a way that you will be able to understand this process in these short blogs. After all, I am a visual artist, not a word artist.

However, I am also a graphic designer. From that profession I am able to structure the chaos and convert it into several understandable stories that you can follow well through these types of blogs.

In a long narrative it would be possible to provide insight into the creative process. Come to think of it, that seems like a really interesting project. I would be able to combine my skills as an artist and as a graphic designer to visualize the organized chaos of creativity.

But this will be a long-term project. When I start mapping this process I will inform you about this. 

CAN’T WAIT FOR ME TO UNDERSTAND THE REALITY OF THE APPARENT CHAOTIC CREATIVE PROCESS? 

Would you love to see how I work in practice? I invite you to come and take a look in my studio. (Of course taking into account all corona measures.)

Send me a message if you want to make an appointment.

So if you’re wondering why on earth I’m painting in summer clothes in the fall or winter, now you know why: I already worked on this painting in the summer.

INSPIRATION

“Where are forests hot as fire, Wide as England, tall as a spire…”

R.L. Stevenson

These lines of verse by R.L. Stevenson inspired Tonke Dragt to write “Towering and Miles Wide”and inspired me to make this painting, among other things.

Tonke Dragt’s descriptions of the astonishment and amazement at what nature has to offer inspired me to process parts of the text in the forest with metal foil. As with a real forest, the atmosphere and appearance of the artwork are strongly influenced by the incidence of (sun) light.

The writer Tonke Dragt spent her childhood in Indonesia. When Tonke wrote the book “Towering and Mile Wide” more than 50 years ago, nothing was known about the planet Venus. You could fantasize everything about that planet. Like that the clouds of Venus were rain clouds and that forests were hidden beneath them on a planet that was inhabited by other life than we know.

SOME TEXT FRAGMENTS IN THE PAINTING

The forests! They burned out of the frayed gray clouds – red and orange, pink and gold… […] They waved, the trees; they beckoned. They put out branches like tentacles. They waved… […] He stared down at the moving woods. There were the glades – silvery gray and silent among the flickering treetops. […]

He lifted his face to the drops that rained down from the treetops. And there he finally saw a bird… It seemed as if one of the flaming feathered leaves suddenly detached itself from a branch, but it was a bird… and immediately he saw more, two, three… When he looked longer, he also saw other animals: flying, climbing, crawling… He could not give them names; they did not resemble any earthly past or present…

He walked slowly. He saw every leaf, every drop on every leaf… He was pleased to feel the soft, wet, yet resilient ground beneath his bare feet. […]

It had been a varied walk – through wet, misty valleys, over luminous avenues, and right through dense dark bushes; along narrow creeks with sparkling water and quiet green pools. There were also swampy, almost impassable areas, and places where flowers were so intoxicating that he would have needed all his will to avoid being overwhelmed by them. […]

Under the trees was coolness, and from the leaves thick drops fell on him.

He went into the path that led into the forest, but after a few steps he stopped. […] It was quiet in the forest; there was not much wind, only one moving, few birds singing. Edu felt thoughts everywhere. […]

(from “Towering and Miles Wide” by Tonke Dragt)

I did not quote all excerpts from the text. Just enough to lift a corner of the veil. 

I want to thank you all for your nice, friendly, beautiful and sometimes poetic comments. I really appreciate it. I hope you will continue to follow me in my creative journeys.

The painting is for sale. Click to go to the shop. All texts in the painting are written in Dutch, not in English.

Follow me on instagram: @EliseEekhoutart

See you at my next art narration!

Het lijkt misschien alsof ik altijd aan één schilderij tegelijkertijd werk. Dat ik dat schilderij helemaal afrond en dan aan een nieuw project begin. Dit is niet zo. Speciaal voor jullie vertel ik de verhalen van de schilderijen alsof het allemaal heel netjes en chronologisch verloopt om het overzichtelijk te houden. Maar in werkelijkheid werk ik aan meerdere schilderijen tegelijkertijd. Dat heeft meerdere redenen.

1. Tussen iedere fase van een schilderij moet de verf steeds goed drogen. Bij de ene verfsoort gaat dit sneller als bij de andere verfsoort. Soms laat ik een schilderij maanden drogen voordat ik het bladmetaal aanbreng. Dit om te voorkomen dat het bladmetaal op de verkeerde plaatsen aan het schilderij blijft kleven. Soms jeuken mijn handen om verder te gaan met een schilderij, maar moet ik van mezelf toch wachten omdat ik weet dat mijn techniek om geduld vraagt.

2. Het aanbrengen van de teksten is een heel precies en nauwkeurig werkje. Een fout laat zich niet zo makkelijk herstellen als een fout tijdens het schilderen. Dit vraagt dus om een ander soort concentratie dan tijdens het schilderen. Ik heb niet altijd het geduld, de tijd (of de zin) om aan de teksten te werken. Ik moet daarvoor eerst voldoende rust in mijn hoofd hebben en in de juiste stemming zijn. Zo kan het dus gebeuren dat ik meerdere schilderijen in mijn atelier heb staan die staan te wachten op deze ‘finishing touch’. Zodra ik echter aan de teksten begin en in ‘the flow’ raak, ben ik meerdere dagen (of zelf weken) bezig met het aanbrengen van teksten op de schilderijen.

3. Soms heb veel inspiratie voor een bepaald schilderij en moet ik daar echt aan gaan werken. 

4. Ideeën lopen door elkaar heen en beïnvloeden elkaar waardoor ik soms tegelijkertijd aan meerdere schilderijen werk. 

5. Het gebeurt ook wel eens dat ik aan een schilderij ben begonnen en even niet weet hoe het verder moet. Zo’n schilderij zet ik dan een tijdje opzij zodat ik er na een aantal weken of maanden met een frisse blik naar kan kijken.

Dit alles is onderdeel van het creatieve proces: de dingen staan niet op zichzelf maar hangen met elkaar samen. Waarom vertel ik de verhalen, of de ontdekkingsreizen, van mijn schilderijen dan niet in chronologische volgorde? 

EVEN EEN INTERMEZZO

Op het moment dat het schilderij halverwege was kreeg ik atelierbezoek. Deze mensen waren erg gecharmeerd van een aantal van mijn schilderijen.

Het bezoek verliet mijn atelier met twee schilderijen om thuis uit te proberen waaronder dit schilderij. Dat het nog niet gereed was maakte niets uit. Nadat de schilderijen op locatie waren opgehangen bleek het ene schilderij te klein te zijn en het andere schilderij niet mooi tot zijn recht te komen op de locatie waar het zou komen te hangen. 

De schilderijen kwamen weer terug in mijn atelier, maar wel met de vraag of ik een nieuw schilderij kon maken. Eén met de kleuren van het kleinere werk, maar in het formaat van dit werk. In een andere blog zal ik jullie vertellen over het schilderij dat ik in opdracht gemaakt heb.

Overigens kreeg ik nog een atelierbezoek nadat dit schilderij mijn atelier had verlaten. 

Tijdens het werken aan dit schilderij ook bezig met een kleinere variant van dit schilderij. (Ik probeer soms bepaalde technieken of effecten uit op een klein doek voordat ik het toepas op het grote doek.) 

Twee dagen nadat het grotere doek mijn atelier had verlaten voor een proefhanging kreeg ik twee muzikanten op bezoek. Ze werden direct verliefd op het kleine schilderij. Ook ditmaal deed het er niet toe dat dit schilderij nog niet gereed was. 

Ik sprak met ze af om het schilderij voor hen apart te houden terwijl ik het zou afmaken. Hun bezoek en hun enthousiasme over een nieuwe song waar ze me bezig waren leidde tot nieuwe inspiratie. Dit kunstwerk ging hierdoor een eigen leven ging en lijkt inmiddels niet meer op het grote schilderij. Maar hierover zal ik een andere keer meer vertellen.

WAAROM VERTEL IK DE VERHALEN VAN MIJN SCHILDERIJEN NIET IN CHRONOLOGISCHE VOLGORDE? 

Als ik het proces van de schilderijen zou vertellen zoals het in de realiteit gaat, dan zouden mijn posts net zo’n grote chaos zijn als het soms in mijn atelier en in mijn hoofd is: ideeën lopen door elkaar heen, beïnvloeden elkaar en creëren een georganiseerde chaos die niet te begrijpen is voor een buitenstaander. 

Maar is het niet juist ontzettend interessant als de chaos van het creatieve proces inzichtelijk wordt? Ja, zeker wel! Het lijkt me ontzettend interessant om de chaos van het creatieve proces inzichtelijk te maken. Maar ik ben niet in staat om dit proces van georganiseerde chaos dusdanig onder woorden te brengen dat jullie via korte blogs nog kunnen volgen wat ik aan het doen ben. Ik ben immers beeldend kunstenaar, geen woordkunstenaar.

Ik ben echter ook grafisch ontwerper. Vanuit dat vak ben ik in staat om de chaos te structureren en om te zetten naar meerdere begrijpelijke verhalen die jullie wel goed kunnen volgen via dit soort blogs.

In een lang verhaal zou het inzichtelijk maken van het creatieve proces wel goed kunnen. Nu ik erover nadenk lijkt me dat een ontzettend interessant project. Ik dan mijn vaardigheden als kunstenaar en als grafisch ontwerper combineren om de organiseerde chaos van creativiteit in beeld te brengen.

Maar dit zal een project voor op de lange termijn zijn. Als ik dit proces in kaart ga brengen zal ik jullie hierover informeren. 

KUN JE NIET WACHTEN TOTDAT IK DE REALITEIT VAN HET OGENSCHIJNLIJK CHAOTISCHE CREATIEVE PROCES INZICHTELIJK HEB GEMAAKT?  

Wil je dolgraag zien hoe ik in de praktijk te werk ga? Dan ben je bij deze van harte uitgenodigd om een kijkje te komen nemen in mijn atelier. (Uiteraard met inachtneming van alle corona-maatregelen.)

Stuur me een berichtje als je een afspraak wilt maken.

Als je je dus afvraagt waarom ik in hemelsnaam in de herfst of winter sta te schilderen in zomerkleding, dan weet je nu waarom: ik ben al in de zomer met dit schilderij bezig geweest.

INSPIRATIEBRON

“Waar wouden zijn als vuur zo heet, Torenhoog en mijlen breed…”

R.L. Stevenson

Deze versregels van R.L. Stevenson inspireerden Tonke Dragt om “Torenhoog en Mijlenbreed” te schrijven en inspireerden mij om onder andere dit schilderij te maken. 

Tonke Dragt haar beschrijvingen over de verbazing en verwondering over wat de natuur te bieden heeft, inspireerde me om met bladmetaal delen van de tekst te verwerken in het bos. De sfeer en uitstraling van het kunstwerk worden hierdoor, net als bij een echt bos, sterk beïnvloed door inval van het (zon)licht.

Tonke Dragt heeft haar jeugd doorgebracht in Indonesië. Toen Tonke het boek “Torenhoog en Mijlenbreed” schreef, meer dan 50 jaar geleden, was er nog niets bekend over de planeet Venus. je kon alles fantaseren over die planeet. Zoals dat de wolken van venus regenwolken waren en dat daaronder wouden verborgen lagen op een planeet die bewoond werd door ander leven dan wij kennen. 

AANTAL TEKSTFRAGMENTEN UIT HET SCHILERIJ

Ze gloeiden op als vlammen, een vuur met rook van regenwolken. Hiervoor was hij op Venus gekomen… 
Waar wouden zijn, als vuur zo heet, torenhoog en mijlenbreed…
[…]Het waren geen vlammen, maar bomen. Ze waren wel heet – gloeiend warm en kletsnat -, de weelderige bossen die overal groeiden op deze planeet. […] ‘De Wouden van Venus’ […]

De wouden! Ze brandden op uit de rafelige grijze wolken – rood en oranje, roze en goud… […] Ze wuifden, de bomen; ze wenkten. Ze staken takken uit, als tentakels. Ze wapperden… […] Hij staarde neer op de bewegende bossen. Daar waren de open plekken – zilvergrijs en stil tussen de flakkerende boomkruinen. […]Hij hief zijn gezicht op naar de druppels die neerregenden uit de boomkruinen. En daar zag hij eindelijk een vogel… Het leek alsof een van de vlammende gevederde bladeren zich plotseling losmaakte van een tak, maar het was een vogel… en meteen zag hij er nog meer, twee, drie… Toen hij langer keek zag hij ook andere dieren: vliegende, klimmende, kruipende… Hij kon ze geen namen geven; ze leken op geen enkel aards die van vroeger of nu… 
Langzaam liep hij verder. Hij zag elk blad, iedere druppel op elk blad… Hij voelde met welbehagen de zachte, natte en toch veerkrachtige grond onder zijn blote voeten. […]

Het was een afwisselende wandeling geweest – door natte, nevelige valleien, over lichtende lanen en dwars door dicht op elkaar groeiende donkere struiken; langs smalle kreken met glinsterend water en stille groene poelen. Er waren ook moerassige, bijna onbegaanbare gedeelten, en plaatsen waar bloemen zo bedwelmend geurden, dat hij al zijn wilskracht nodig had gehad om er niet door bevangen te raken. […]

Onder de bomen was koelte, en van de bladeren vielen dikke druppels op hem neer.
Hij ging het pad in dat het bos in voerde, maar na enkele stappen bleef hij staan. […] Het was stil in het bos; er was niet veel wind, slechts een enkel die bewoog zich, er zongen weinig vogels. Edu voelde overal gedachten. […]

(uit “Torenhoog en Mijlenbreed” van Tonke Dragt)

Ik heb niet alle tekstfragmenten geciteerd. Alleen net voldoende om een tipje van de sluier op te lichten. 

Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie leuke, vriendelijke, mooie en soms poëtische reacties. Ik waardeer zeer. Ik hoop dat je me blijft volgen bij mijn creatieve reizen. 

Het schilderij is te koop. Klik hier om naar de shop te gaan. Alle teksten in het schilderij zijn in het Nederlands geschreven.

Volg me ook op instagram: @EliseEekhoutart

Tot ziens bij mijn volgende kunstvertelling!